Kenyataan Presiden PAS,

"𝑆𝑎𝑦𝑎 𝑑𝑖ℎ𝑎𝑑𝑖𝑎ℎ𝑘𝑎𝑛 𝑜𝑙𝑒ℎ 𝑠𝑎𝑡𝑢 𝑘𝑢𝑚𝑝𝑢𝑙𝑎𝑛 𝑝𝑒𝑙𝑎𝑚𝑝𝑎𝑢 𝑠𝑒𝑏𝑢𝑎ℎ 𝑘𝑖𝑡𝑎𝑏 𝑏𝑎ℎ𝑎𝑟𝑢 𝑦𝑎𝑛𝑔 𝑑𝑖𝑘𝑎𝑟𝑎𝑛𝑔 𝑑𝑎𝑙𝑎𝑚 𝑏𝑎ℎ𝑎𝑠𝑎 𝐴𝑟𝑎𝑏, 𝑑𝑒𝑛𝑔𝑎𝑛 𝑡𝑢𝑗𝑢𝑎𝑛 𝑏𝑎𝑔𝑖 𝑚𝑒𝑛𝑔ℎ𝑎𝑟𝑎𝑚𝑘𝑎𝑛 𝑝𝑖𝑙𝑖ℎ𝑎𝑛 𝑟𝑎𝑦𝑎 𝑑𝑎𝑛 𝑚𝑒𝑛𝑔𝑢𝑛𝑑𝑖. 𝐴𝑙𝑎𝑠𝑎𝑛 𝑚𝑒𝑟𝑒𝑘𝑎 𝑎𝑑𝑎𝑙𝑎ℎ 𝑑𝑒𝑚𝑜𝑘𝑟𝑎𝑠𝑖 𝐵𝑎𝑟𝑎𝑡 𝑏𝑢𝑘𝑎𝑛 𝑑𝑎𝑟𝑖𝑝𝑎𝑑𝑎 𝐼𝑠𝑙𝑎𝑚, 𝑑𝑎𝑛 𝑎𝑚𝑎𝑙𝑎𝑛𝑛𝑦𝑎 𝑦𝑎𝑛𝑔 𝑡𝑖𝑑𝑎𝑘 𝑑𝑖𝑑𝑎𝑝𝑎𝑡𝑖 𝑝𝑎𝑑𝑎 𝑧𝑎𝑚𝑎𝑛 𝑅𝑎𝑠𝑢𝑙𝑢𝑙𝑙𝑎ℎ 𝑆𝐴𝑊. 𝐻𝑢𝑗𝑎ℎ 𝑠𝑒𝑑𝑒𝑚𝑖𝑘𝑖𝑎𝑛 𝑎𝑑𝑎𝑙𝑎ℎ 𝑠𝑎𝑙𝑎ℎ, 𝑚𝑒𝑛𝑔𝑔𝑎𝑚𝑏𝑎𝑟𝑘𝑎𝑛 𝑚𝑒𝑟𝑒𝑘𝑎 𝑏𝑢𝑡𝑎 𝑎𝑔𝑎𝑚𝑎 𝑑𝑎𝑛 𝑡𝑒𝑟𝑝𝑒𝑠𝑜𝑛𝑔 𝑑𝑎𝑟𝑖𝑝𝑎𝑑𝑎 𝑠𝑖𝑓𝑎𝑡 𝑎𝑗𝑎𝑟𝑎𝑛 𝐼𝑠𝑙𝑎𝑚 𝑦𝑎𝑛𝑔 𝑠𝑒𝑚𝑝𝑢𝑟𝑛𝑎 𝑑𝑎𝑛 𝑚𝑎𝑚𝑝𝑢 𝑠𝑒𝑝𝑎𝑛𝑗𝑎𝑛𝑔 𝑧𝑎𝑚𝑎𝑛 𝑚𝑒𝑛𝑔𝑖𝑘𝑢𝑡 𝑝𝑒𝑙𝑎𝑘𝑠𝑎𝑛𝑎𝑎𝑛 𝑔𝑒𝑛𝑒𝑟𝑎𝑠𝑖 𝑎𝑤𝑎𝑙 𝑘ℎ𝑢𝑠𝑢𝑠𝑛𝑦𝑎 𝑝𝑎𝑟𝑎 𝑠𝑎ℎ𝑎𝑏𝑎𝑡 𝑅𝐴.

𝑆𝑎𝑦𝑎 𝑗𝑢𝑔𝑎 𝑝𝑒𝑟𝑛𝑎ℎ 𝑚𝑒𝑛𝑗𝑒𝑙𝑎𝑠𝑘𝑎𝑛 𝑘𝑒𝑝𝑎𝑑𝑎 𝑚𝑒𝑟𝑒𝑘𝑎 𝑏𝑎ℎ𝑎𝑤𝑎 𝑘𝑎𝑚𝑢 𝑚𝑒𝑚𝑎𝑘𝑎𝑖 𝑣𝑖𝑠𝑎 ℎ𝑎𝑗𝑖 𝑑𝑎𝑛 𝑢𝑚𝑟𝑎ℎ 𝑠𝑒𝑟𝑡𝑎 𝑝𝑒𝑛𝑔𝑔𝑢𝑛𝑎𝑎𝑛 𝑝𝑎𝑠𝑝𝑜𝑟𝑡 𝑝𝑎𝑑𝑎 𝑧𝑎𝑚𝑎𝑛 𝑖𝑛𝑖 𝑎𝑑𝑎𝑙𝑎ℎ 𝑎𝑚𝑎𝑙𝑎𝑛 𝐵𝑎𝑟𝑎𝑡, 𝑡𝑒𝑟𝑚𝑎𝑠𝑢𝑘 𝑚𝑒𝑙𝑎𝑘𝑠𝑎𝑛𝑎𝑘𝑎𝑛 𝑝𝑒𝑛𝑔𝑢𝑟𝑢𝑠𝑎𝑛 ℎ𝑎𝑗𝑖 𝑑𝑎𝑛 𝑢𝑚𝑟𝑎ℎ 𝑠𝑒𝑐𝑎𝑟𝑎 𝑝𝑒𝑟𝑛𝑖𝑎𝑔𝑎𝑎𝑛 𝑑𝑎𝑛 𝑝𝑒𝑛𝑡𝑎𝑑𝑏𝑖𝑟𝑎𝑛 𝑡𝑒𝑟𝑘𝑖𝑛𝑖 𝑗𝑢𝑔𝑎 𝑡𝑖𝑎𝑑𝑎 𝑝𝑎𝑑𝑎 𝑧𝑎𝑚𝑎𝑛 𝑅𝑎𝑠𝑢𝑙𝑢𝑙𝑙𝑎ℎ 𝑆𝐴𝑊. 𝑆𝑒𝑚𝑢𝑎𝑛𝑦𝑎 𝑎𝑑𝑎𝑙𝑎ℎ 𝑡𝑎𝑗𝑑𝑖𝑑 𝑑𝑎𝑛 𝑖𝑠𝑙𝑎ℎ (𝑝𝑒𝑚𝑏𝑎ℎ𝑎𝑟𝑢𝑎𝑛 𝑆𝑖𝑦𝑎𝑠𝑎ℎ 𝑆𝑦𝑎𝑟‘𝑦𝑦𝑖𝑎ℎ) 𝑦𝑎𝑛𝑔 𝑑𝑖𝑙𝑎𝑘𝑢𝑘𝑎𝑛 𝑠𝑒𝑗𝑎𝑘 𝑧𝑎𝑚𝑎𝑛 𝑝𝑎𝑟𝑎 𝑠𝑎ℎ𝑎𝑏𝑎𝑡 𝐾ℎ𝑢𝑙𝑎𝑓𝑎’ 𝑎𝑙-𝑅𝑎𝑠𝑦𝑖𝑑𝑖𝑛 𝑑𝑎𝑛 𝑇𝑎𝑏𝑖‘𝑖𝑛 𝑠𝑒𝑙𝑒𝑝𝑎𝑠𝑛𝑦𝑎 𝑚𝑒𝑛𝑔𝑖𝑘𝑢𝑡 𝑘𝑜𝑛𝑠𝑒𝑝 𝐼𝑠𝑙𝑎𝑚 𝑑𝑎𝑛 𝑏𝑎𝑛𝑦𝑎𝑘 𝑖𝑗𝑡𝑖ℎ𝑎𝑑 𝑝𝑎𝑟𝑎 𝑢𝑙𝑎𝑚𝑎’ 𝑚𝑢𝑘𝑡𝑎𝑏𝑎𝑟 𝑦𝑎𝑛𝑔 𝑚𝑒𝑛𝑗𝑎𝑑𝑖 𝑟𝑢𝑗𝑢𝑘𝑎𝑛. "

------------------------------------------------------------

Berikut komen saya:

1. Saya percaya, yang dimaksudkan sebagai kumpulan pelampau itu ialah Hizbut Tahrir. Mungkin beliau lupa, puluhan tahun umat Islam di Malaysia berbalah sehingga saling mengkafirkan akibat perbezaan parti politik. Ketika itu, penyokong PAS beranggapan penyokong UMNO sebagai kafir, fasiq, munafiq. Kalau ingin menggunakan istilah pelampau, saya rasa PAS lebih melampau berdasarkan fakta ini. Narasi kafir mengkafir ni berterusan dan PAS menggunakan momentum sebegini meraih sokongan tanpa diperbetulkan kemelampauan yang tersebar. Sedangkan pihak yang dituduh melampau itu tidak pernah mengakfirkan sesiapa. Kalaupun timbul tuduhan "mengkafirkan", yang dikafirkan hanyalah sistem, bukan orangnya.

2. Mungkin beliau tak baca hujah yang diutarakan dalam buku yang diberi. Terlalu sibuk barangkali, hingga kehadiran ke parlimen pun tak mampu nak bagi komitmen walaupun diwajibkan sokong, kononnya "demi Islam".

Keharaman demokrasi pada pandangan penulis buku, Syaikh Abdul Qadim Zallum; 𝐴𝑑-𝐷𝑖𝑚𝑢𝑞𝑟𝑎𝑡ℎ𝑖𝑦𝑎ℎ 𝑁𝑖𝑧ℎ𝑎𝑚 𝐾𝑢𝑓𝑟 : 𝑌𝑎ℎ𝑟𝑢𝑚𝑢 𝐴𝑘ℎ𝑑𝑧𝑢ℎ𝑎 𝑎𝑤 𝑇𝑎𝑡ℎ𝑏𝑖𝑞𝑢ℎ𝑎 𝑎𝑤 𝐴𝑑-𝐷𝑎’𝑤𝑎𝑡𝑢 𝐼𝑙𝑎𝑖ℎ𝑎 (Demokrasi Sistem Kufur : Haram Mengambilnya, Menerapkannya, dan Mempropagandakannya) ini adalah berkisar tentang konsep dan idea demokrasi yang bertentangan dengan Islam. Perbahasan yang dibentangkan bersifat fundamental berdasarkan makna yang dijelaskan dan bukan sekadar konsep umum demokrasi.

3. Urusan visa, passport dan sebagainya ialah urusan administratif yang tidak ada kena mengena dengan konsep Islam. Visa tidak merosakkan aqidah tetapi pemikiran sekular merosakkan aqidah. Sama lah ketika dibandingkan mana lebih sunnah, naik unta atau naik motosikal? Ia cuma perbandingan dangkal yang tidak padan dengan kewibawaan seorang ulama untuk dituturkan.

4. Saya menerima, malah menyambut baik konsep tajdid. Pembaharuan yang membenarkan keluasan dalam persoalan fiq. Akan tetapi, perbahasan umum semata-mata tidak akan lengkap tanpa difahami secara mendalam falsafah di sebalik persoalan yang dibincangkan. Hukum berkaitan perhambaan dan ghanimah (rampasan perang) tidak pernah dan tidak akan terbatal hingga hari kiamat tetapi ia tidak lagi berlaku dalam realiti ketika ini. Sama lah dengan Khilafah, ia merupakan kesatuan ummah yang menjadikan seorang Imam sebagai Amirul Mukminin. Ia bukan satu hukum yang terbatal, sehingga harus dilupakan sebaliknya ia merupakan satu kewajipan untuk dikembalikan. Kita boleh berbeza pandangan tentang bagaimana mengembalikan Khilafah tetapi kewajipan menyatukan seluruh kaum muslimin di belakang seorang Khalifah tetap sama.

Sekadar menukilkan buah fikiran

صبري يعقوب

-شباب حزب التحرير السابق-

Suka

Komen

Kongsi

 𝗠𝗢𝗡𝗢𝗣𝗢𝗟𝗜 𝗞𝗘𝗞𝗔𝗬𝗔𝗔𝗡

Media sosial dipenuhi posting mengenai monopoli kekayaan apabila Perdana Menteri DSAI mendedahkan monopoli ke atas import beras yang hanya memanfaatkan segelintir manusia untuk jadi kaya raya dengan luar biasa. Faktanya, bukan sahaja beras, malah monopoli memang berlaku dalam pelbagai sektor ekonomi. Idea "pasaran bebas" tidaklah benar seperti mana teori, malah kadangkala "monopoli" secara teorinya adalah diperlukan dalam sesetengah keadaan. Contohnya, Petronas memonopoli sektor minyak dan gas, Tenaga Nasional dalam sektor bekalan tenaga, Telekom dalam penyediaan rangkaian telefon talian darat dan lain-lain sektor yang memerlukan campur tangan kerajaan untuk diuruskan.

Dasar penswastaan yang dilakukan ketika era DSAI menjadi menteri kewangan puluhan tahun dulu yang menukar LLN (Lembaga Letrik Negara) kepada TNB dan Jabatan Telekom Malaysia kepada Syarikat Telekom Malaysia Berhad dan lain-lain "monopoli" adalah satu kaedah yang digunakan oleh kerajaan Malaysia ketika itu bagi memperkukuhkan sektor yang berkaitan serta dianggap langkah yang tepat dalam meringankan beban kewangan kerajaan. Cuma, seperti mana-mana syarikat, tujuan penubuhan syarikat ialah untuk mendapatkan keuntungan, dan ia berbeza dengan kerajaan yang menyediakan segala kemudahan dengan tujuan menguruskan urusan rakyat 𝘁𝗮𝗻𝗽𝗮 𝗺𝗮𝘁𝗹𝗮𝗺𝗮𝘁 𝗸𝗲𝘂𝗻𝘁𝘂𝗻𝗴𝗮𝗻 (profit).

Di sebalik dasar penswastaan ketika itu, segelintir elit yang benar-benar mengaut kekayaan luar biasa, sedangkan majoriti rakyat yang merupakan pengguna, menanggung kenaikan kos. Inilah sifat sistem ekonomi kapitalisme yang sentiasa memberi kelebihan kepada segelintir manusia, dengan mentelantarkan sebahagian besar yang lain.

Di dalam ajaran Islam, segala keperluan strategik negara harus dikelola oleh negara, sama ada secara langsung, atau melantik pihak lain yang memiliki keupayaan secara teknikal mahupun kewangan. Tujuan utama menguruskan segala keperluan ini untuk kemaslahatan rakyat secara keseluruhan.

اَلْمُسْلِمُوْنَ شُرَكَاءُ في ثلَاَثٍ فِي الْكَلَإِ وَالْماَءِ وَالنَّارِ

𝘒𝘢𝘶𝘮 𝘔𝘶𝘴𝘭𝘪𝘮 𝘣𝘦𝘳𝘴𝘦𝘬𝘶𝘵𝘶 (𝘣𝘦𝘳𝘴𝘦𝘳𝘪𝘬𝘢𝘵) 𝘥𝘢𝘭𝘢𝘮 𝘵𝘪𝘨𝘢 𝘱𝘦𝘳𝘬𝘢𝘳𝘢 𝘪𝘢𝘪𝘵𝘶 𝘱𝘢𝘥𝘢𝘯𝘨 𝘳𝘶𝘮𝘱𝘶𝘵, 𝘢𝘪𝘳 𝘥𝘢𝘯 𝘢𝘱𝘪 [HR Abu Dawud dan Ahmad]

اَلْمُسْلِمُونَ شُرَكَاءُ فِي ثَلاَثٍ فِي الْمَاءِ وَالْكَلإِ وَالنَّارِ وَثَمنَهُ حَرَامٌ

𝘒𝘢𝘶𝘮 𝘔𝘶𝘴𝘭𝘪𝘮 𝘣𝘦𝘳𝘴𝘦𝘳𝘪𝘬𝘢𝘵 𝘥𝘢𝘭𝘢𝘮 𝘵𝘪𝘨𝘢 𝘩𝘢𝘭: 𝘢𝘪𝘳, 𝘱𝘢𝘥𝘢𝘯𝘨 𝘳𝘶𝘮𝘱𝘶𝘵 𝘥𝘢𝘯 𝘢𝘱𝘪; 𝘥𝘢𝘯 𝘩𝘢𝘳𝘨𝘢𝘯𝘺𝘢 𝘢𝘥𝘢𝘭𝘢𝘩 𝘩𝘢𝘳𝘢𝘮. [HR Ibn Majah]

Sebarang bentuk keperluan seperti jalan raya, sumber air, sumber tenaga dan lainnya tidak boleh dimonopoli oleh mana-mana pihak, termasuklah kerajaan. Fungsi kerajaan ialah memastikan ianya diurus dengan baik. Perebutan ke atas keperluan ini boleh mengakibatkan sengketa dalam masyarakat.

Dalam polemik politik yang tak berkesudahan, rujuklah sumber wahyu, yang diturunkan buat sekalian manusia untuk mengatur kehidupan manusia baik sebagai individu, mahupun tatacara bernegara. Islam ialah way of life yang mengatur dari sekecil-kecil perkara seperti membasuh najis dan berpakaian, sehinggalah menguruskan negara serta menegakkan keadilan dan memakmurkan negara. Apakah ada 𝘥𝘦𝘦𝘯 yang lain, dicipta oleh manusia yang lebih baik dari 𝘥𝘦𝘦𝘯 ini?

Memahami Narasi Politik

Tahap toleransi dan kerjasama rakyat Malaysia dari pelbagai latarbelakang kaum sebenarnya cukup baik dan terbentuk secara alami setelah bergenerasi tinggal bersama. Masalah muncul apabila pihak tertentu, terutama ahli politik cuba mendapatkan political mileage secara mudah dengan menonjolkan diri sebagai hero kelompok tertentu sambil menyemarakkan permusuhan terhadap kelompok lain.

Pada skala global, kebencian yang ditanamkan terhadap Islam dan umatnya melalui stigmatization secara terkoordinasi melalui "war on Terror" sebenarnya lebih kepada motif politik berbanding motif keagamaan itu sendiri. Ini kerana, Barat dan konconya memahami Islam sebagai thariqul hayat yang tidak boleh dipisahkan dari politik. Yang dimusuhi bukanlah pada solat 5 waktu, berbuat baik kepada jiran dan ajaran-ajaran Islam itu sendiri, tetapi sebenarnya dihalakan khusus kepada ideology politik Islam yang berupaya menggugat hegemony ideology mereka.

Secara ringkas, untuk memahami pola krisis "Islam Vs Kekufuran", kita harus faham narasi yang cuba dibawa para pemain dalam gelanggang politik. Mereka sentiasa mamanfaatkan dua sifat manusia, iaitu benci dan cinta.

Kebencian itu sifatnya seperti cinta, ia boleh membutakan pertimbangan manusia terhadap fakta. Permainan sentiment yang dimainkan dengan tujuan meraih kepentingan peribadi atau puak adalah pencetus pelbagai sengketa di dunia ini.